W „Panu Tadeuszu” najważniejszy jest bohater zbiorowy – szlachta polska na Litwie. Dlatego może nieco w cieniu pozostaje postać najciekawsza w tym towarzystwie, persona, której biografię i osobowość poznajemy najlepiej, czyli Jacek Soplica.
Ileż literackich kalek, typów i wzorców autor w niego wpisał? Ileż określeń jest tu na miejscu?
Czytaj dalej
Nad blogiem pracuję porządnie od pierwszych dni czerwca. Czas na małe podsumowanie, zwłaszcza że wypada nam akurat półmetek wakacji. Od początku nie mam sprecyzowanej koncepcji. Chcę, żeby serwis rozwijał się jak blog, stopniowo, płynnie, w oparciu o reakcje Czytelników, Wasze oceny wyrażające się choćby lajkami na Facebooku, liczbą odsłon i udostępnień oraz komentarzami.
Czytaj dalej
Epoka romantyzmu odkryła dla literatury historię jako znakomity temat. Owszem, Szekspir także chętnie korzystał z uroku minionych czasów, ale dawne wydarzenia dotyczyły dość trwałych zagadnień: sporów o sukcesję, walk o władzę, zatargów między możnymi rodami.
Czytaj dalej
Stanisław Grochowiak to poeta związany z okresem PRL-u. Niestety, ponieważ kto wie, jak rozwinąłby się jego talent w zupełnie innych warunkach. Debiutował pojedynczymi wierszami na początku lat pięćdziesiątych, ale pierwszy tomik wydał dopiero w roku 1956, kiedy skończyła się w sztuce i literaturze epoka socrealizmu. Twórcom pozwolono wreszcie na coś więcej niż tylko bezwolną pracę w służbie propagandy.
Czytaj dalej
Podejmując temat historii gospodarki, koniecznie trzeba napisać o dwóch wielkich przedsięwzięciach Polaków w dwudziestoleciu międzywojennym: Gdyni i Centralnym Okręgu Przemysłowym. Wraz z nowoczesnym portem rosło miasto. Pod koniec lat trzydziestych, także na pustej przestrzeni, z niczego rodziła się Stalowa Wola, miejskie zaplecze dla kombinatu metalurgicznego. Chciałem nadać temu wpisowi tytuł zaczerpnięty z Dickensa: Opowieść o dwóch miastach, ale byłby nieco mylący.
Czytaj dalej
Klasycyzm w literaturze
Trwały w kulturze nurt, a jednocześnie kanon estetyczny, którego przedstawiciele nawiązywali do antyku tak w treści, jak i w formie swoich utworów. Kluczowym pojęciem klasycyzmu jest harmonia, najważniejszą regułą – zasada decorum, czyli stosowności.
Czytaj dalej
Opowiadanie to forma wspólna dla całej ludzkości, powszechna i często wykorzystywana. W szkole ćwiczy się pisanie opowiadań już w czwartej klasie szkoły podstawowej, a zdarzało się, że była ważnym elementem egzaminu gimnazjalnego.
Jak zatem napisać dobre opowiadanie? Jak nauczyć dziecko pisania opowiadań?
Czytaj dalej
„Wizyta starszej pani” Friedricha Dürrenmatta to dramat, który sam autor nazwał tragicznie kończąca się komedią. Ta przewrotność, zamiłowanie do paradoksu, absurdu i specyficzne poczucie humoru sprawiają, że czyta się ten tekst z dużą przyjemnością, a jest to historia o chciwości, hipokryzji, demoralizującej sile pieniądza i zemście po latach.
Czytaj dalej
„Zemsta” Aleksandra hrabiego Fredry to dzieło pokazujące, jak los może zakpić z najpoważniejszych zamiarów, planów i ambicji. Podobnie do wielu wcześniejszych komedii, choćby Moliere’a, przedstawia konflikt między starymi i młodymi, a szczególnie: irytującą chęć tych pierwszych sprawowania bezwzględnej władzy nad drugimi.
Czytaj dalej
Mistrzowski tekst najmądrzej chyba ujmujący istotę fenomenu, jakim jest naród. Utwór składa się z trzech części. Pierwsze dwie dopełniają się, dzięki czemu całość kończy wspaniałe podsumowanie, synteza. Herbert pierwszą zwrotkę poświęca narodowej symbolice, elitom, gorącym patriotom. Strofa jest tak naprawdę jednym zdaniem. Nie tylko widoczne na pierwszy rzut oka anafory zapewniają jej formalną spójność, ale także paralelizm składniowy.
Czytaj dalej