Jak napisać rozprawkę? Poradnik dla uczniów klas ósmych i nie tylko. Część trzecia. Temat o przyjaźni.

Zaproponuję Wam dziś ćwiczenie sztuki pisarskiej na przykładzie tematu ważnego dla wszystkich.  Proszę bardzo:

Przyjaźń to jedno z najważniejszych doświadczeń, jakie spotyka człowieka.

Budowę rozprawki znacie, mam nadzieję, z wcześniejszych artykułów z działu „Jak pisać”. Przypomnę, że oprócz wstępu i zakończenia potrzebne są argumenty i stojące za nimi przykłady. Sięgniemy do częstego schematu odwołania do dwóch tekstów literackich. Oba będą pochodziły z listy pozycji obowiązkowych do egzaminu. 

We wstępie oprócz sformułowania tezy odniesiemy się do kluczowego dla naszego zadania słowa: przyjaźni. Postaramy się opisać ogólnie jego znaczenie.

WSTĘP:

Przyjaźń jest bez wątpienia szczególnym rodzajem więzi. Nie zdarza się często. Ma wagę o wiele większą od zwykłej znajomości. Uważam, że stanowi jedno z najważniejszych przeżyć. To doświadczenie wyjątkowe.

KOMENTARZ DO WSTĘPU

Przyjaźń nazwaliśmy więzią, choć dziś w tym miejscu mogłoby się pojawić modne bardzo słowo „relacja”. Fragment zdania z tematu „jedno z najważniejszych doświadczeń w życiu” zastąpione zostało następującym: „jedno z najważniejszych przeżyć”.

ARGUMENT:

Przyjaźń pomaga człowiekowi dojrzeć. Uczy budowania trwałej, mocnej relacji, rozumienia siebie i drugiej osoby. Pozwala nabrać pewności w myśleniu i postępowaniu. Pomaga dostrzec zalety i wady, ponieważ ktoś życzliwy a zarazem ważny ceni te pierwsze i wskazuje drugie.

KOMENTARZ DO ARGUMENTU POWYŻEJ:

Tworząc argument, staramy się dociec, jakie przyczyny wpływają na szczególne znaczenie przyjaźni. W analizie zjawiska pomaga nam konkretny literacki przykład. Wiemy, „Mały Książę” wiele mówi o głębokim porozumieniu między ludźmi, o wspieraniu wzajemnym, o poszukiwaniu prawdy, przełamywaniu samotności.

PRZYKŁAD:

Tytułowy bohater „Małego Księcia”, chłopiec wyruszył w drogę, by uporać się z trudnymi przeżyciami, czegoś się nauczyć. Lotnik wysłuchał z uwagą jego opowieści, udzielił bezwarunkowego wsparcia, współczuł i starał się zrozumieć. To jemu mały podróżnik zwierzył się, że nie sprostał wyzwaniu i nie mogąc pokochać róży, opuścił ją. Lis pomógł mu zrozumieć, że kwiat z jego planety jest absolutnie wyjątkowy i że stał się za niego odpowiedzialny. Rozmowy z pilotem dodały mu sił do podjęcia decyzji o powrocie do domu.

ARGUMENT:

Przyjaźń sprawi, że najgorsze warunki, najstraszniejsze wydarzenia, nie zabiorą ludziom radości, pogody ducha niezbędnej do życia. Ta szczególna więź ocali w nich dobro, wiarę w sens bycia sobą. Sprawi, że ograbieni prawie ze wszystkiego, dadzą z siebie o wiele więcej niż im odebrano.

KOMENTARZ DO ARGUMENTU POWYŻEJ:

Bez znajomości i zrozumienia „Kamieni na szaniec” trudno byłoby takie poparcie dla tezy wymyślić. Wojna i okupacja były czymś strasznym. Odebrały ludziom wiele. Utwór Kamińskiego jest jednak opowieścią o młodych ludziach, którzy w znacznym stopniu pozostali sobą. Stało się tak w poważnej mierze dzięki przyjaźni.

PRZYKŁAD:

Latem 1939 roku Jan Bytnar, Maciej Aleksy Dawidowski, Tadeusz Zawadzki, bohaterowie “Kamieni na szaniec” byli świeżo po maturze. Cieszyli sią życiem, zdrowiem, siłą, nie brakowało im zdolności, uprawiali sport. Mieli wspaniałych rodziców, wychowawców i nauczycieli. Los nagle odebrał im powody do beztroski i szczęścia. W 1939 Polska przegrała wojnę, okupanci rozpoczęli walkę o wyniszczenie narodu. Chłopcy zajęli się pracą zarobkową, zaczęli martwić o bliskich. Poznali niemieckie metody terroryzowania społeczeństwa. Dzięki przyjaźni ten czas nie był dla nich stracony. Pozostali sobą. Kontynuowali naukę, dochowali wierności harcerskim ideałom, starali się dbać o kształcenie następnych roczników młodzieży, walczyli o wolność, dyskutowali, spierali się, śmiali. Dzięki łączącym ich więzom ocalili dla siebie i innych tyle, ile się dało. Złożyli nawet ofiarę z własnego życia. Odeszli z godnością i wiarą w sens własnych wysiłków.

ZAKOŃCZENIE:

Przyjaźń jest bez wątpienia jednym z najważniejszych i najwartościowszych doświadczeń na drodze człowieka. Pomaga stać mu się lepszym, mądrzejszym, bardziej odpowiedzialnym. Dostarcza wsparcia, pociechy, siły w najbardziej dramatycznych chwilach i pozwala zachować wiarę w dobro i sens istnienia.

UWAGA: Komentarze nie stanowią części rozprawek. Pochodzą ode mnie. Chciałem, by pomogły Wam lepiej wykorzystać treść artykułu.

SUPLEMENT:

Gdybyście sami lub z rodzicami, nauczycielami chcieli popisać jeszcze o przyjaźni, to spoza listy lektur obowiązkowych Waszej uwadze polecam bajkę Krasickiego pt. Przyjaciele i utwór pod tym samym tytułem Adama Mickiewicza.

Poniżej podaję linki do artykułów, omówień:

Aleksander Kamiński: “Kamienie na szaniec”

Antoine de Saint Exupery: “Mały Książę” 

Pozdrawiam Was, zachęcam do korzystania z zasobów bloga. Kto zainteresowany, niech zajrzy na moją firmową stronę: Sztuka Słowa. Polubcie fanpejdż na Facebooku: Klasyka Literatury i Filmu. Dzięki temu więcej poszukujących natrafi na moje teksty. Kto wie? Może są warte polecenia. 🙂 

W dziale “Jak pisać?” jest ich jeszcze trochę. 

Drodzy Czytelnicy,

jeśli chcecie podziękować autorowi za jego pracę, to macie kilka możliwości do wyboru:

1. odwiedzajcie stronę, wracajcie tu jak najczęściej
2. zainteresujcie znajomych ofertą Sztuki Słowa – polećcie mnie jako polonistę przygotowującego solidnie do matury z języka polskiego na poziomie podstawowym, rozszerzonym, do matury międzynarodowej, do egzaminu ósmoklasisty  
3. polubcie na Facebooku fanpejdż strony: Klasyka Literatury i Filmu 
4. wpłaćcie symboliczną kwotę na konto firmowe z adnotacją w tytule: SERWIS EDUKACYJNY

     Właściciel: Sztuka Słowa PL, Tomasz Filipowicz

     Nr konta: 15 2490 0005 0000 4500 8617 6460 

Tytułem: SERWIS EDUKACYJNY 

Kategoria: Jak pisać