Jak napisać rozprawkę? Poradnik dla uczniów klas ósmych i nie tylko. Część siódma. Temat: Czy warto mieć pasję i kierować się nią w życiu?

Temat: Czy warto mieć pasję i kierować się nią w życiu?

KOMENTARZ DO TEMATU:

Znacie na pewno pasjonatów. To mechanicy naprawiający stare samochody, odbudowujący zabytki motoryzacji, kolekcjonerzy monet i znaczków, inżynierowie spędzający każdą wolną chwilę przy rysunkach i w laboratorium bądź warsztacie. Są wśród nich społecznicy, wychowawcy, artyści, nauczyciele.

Zwróćcie uwagę, jak wiele osób można skojarzyć z dobrą energią i oddaniem w pełni jakiejś sprawie. Pasja jest czymś bardziej powszechnym, niż można by w pierwszej chwili pomyśleć. 

WSTĘP: 

Pasja to szczególny rodzaj zainteresowania, fascynacja jakimś zagadnieniem, przejawem życia, aktywnością, dziedziną wytwórczości, sztuką. Sprawia, że poświęca się temu dużo czasu i energii. Dzięki głębokiemu zaangażowaniu oraz pokochaniu czegoś każda chwila związana z tą pasją, zjawiskiem i działalnością przepełniona jest radością, satysfakcją, poczuciem wartości i sensu istnienia. 

KOMENTARZ DO WSTĘPU:

Teza zawarta jest w zdaniu ostatnim wstępu. Oczywiście, warto żyć pasją. Musimy znaleźć synonimy i peryfrazy kluczowego wyrazu z tematu, by uniknąć powtórzeń.

Oddanie czemuś, entuzjastyczne wykonywanie jakiejś pracy, wiara w jej sens oraz trwałe, długofalowe, dobroczynne efekty, a także zwykła przyjemność powodują, że chce się wstać z łóżka i wbrew przeciwnościom iść do przodu.

Pasja to słowo, które słyszeliście, ale na pewno wymaga objaśnienia, opisu. Wstęp jest dla tego celu znakomitym miejscem. Na pewno już zorientowaliście się, że powyżej połączone zostały nazwy aktywności: działanie, praca, twórczość, rzemiosło, sztuka z osobistym stosunkiem kogoś do tego, co robi, poznaje, bada, praktykuje. Potrzebujemy zatem także słów takich oto: zaangażowanie, entuzjazm, radość, przyjemność, wiara w sens i wartość, oddanie. 

Co znajdziemy w literaturze na temat pasji? Zacytujmy z „Małego Księcia.

– „Oswoić” znaczy „stworzyć więzy”.

(…)

– Proszę cię…oswój mnie – powiedział.

– Bardzo chętnie – odpowiedział Mały Książę – lecz nie mam dużo czasu. Muszę znaleźć przyjaciół i nauczyć się wielu rzeczy.

– Poznaje się tylko to, co się oswoi – powiedział lis.

Tłumaczenie Jana Szwykowskiego.

Dlaczego wiążę powyższe słowa z omawianym tu zagadnieniem pasji? Poznać można tylko to, co staje się „swoim”, czyli naprawdę bliskim, własnym, osobistym. Do głębokiego zbadania czegoś, doskonałego zaznajomienia się z czymś potrzebne jest zbliżenie, pokochanie przedmiotu studiów. Wtedy następuje pełne zaangażowanie.

Myślę, że słowa lisa nie dotyczą tylko relacji między osobami, przyjaźni, ale także nauki, sztuki, umiejętności, zawodowych kompetencji.

Fragment z Waszej lektury dowodzi, że poznając coś lub kogoś, nie możesz być „zimny”, obojętny. Dystans niekiedy pomaga, ale tylko po to, by uniknąć błędów.

Kochani, w pracy spędzamy całe długie lata naszego życia, na nauce także. Czy nie lepiej znaleźć dla siebie coś, co się pokocha?

ARGUMENT I:

Podążając za pasją, można stać się kimś wybitnym w swojej dziedzinie. Wynikają z tego liczne korzyści.

KOMENTARZ DO ARGUMENTU I:

Tylko pasja doprowadza do osiągnięcia umiejętności na poziomie eksperckim, do mistrzostwa, do wybitnych osiągnięć. Nikt nie wytrzyma ogromnego napięcia, wysiłku, długich godzin pracy i skupienia bez uwielbienia dla tego, co robi i bez pragnienia celu, który chce osiągnąć. To chyba dlatego dziwimy się, widząc geniuszy dochodzących do ponadprzeciętnych efektów bez wielkiego, rzekomo, trudu. Zmęczenia czasem po nich nie widać, a to dlatego, że znajdują się w stanie harmonii, pełnej wewnętrznej zgody z sobą samym.

PRZYKŁAD I:

Petroniusz zbliżył się w pewnym okresie swego życia do Nerona, który zaczął traktować go jak swego mentora. Patrycjusz stał się osobą wpływową, a cesarz liczył się bardzo z jego opiniami. Wszystko to stało się możliwe drogą powszechnego uznania, jakie Petroniusz zyskał dzięki publikacji swych dzieł, dzięki zainteresowaniom, kolekcjonowaniu sztuki użytkowej. Pasja może zatem wynieść kogoś na szczyty hierarchii społecznej.

PRZYKŁAD DO TEGO SAMEGO ARGUMENTU, W INNYM JEDNOKOWOŻ BRZMIENIU:

Petroniusz kochał sztukę i piękno. Cesarz, najpotężniejszy człowiek ówczesnego, znanego Rzymianom, świata uznawał wyższość patrycjusza i poety nad sobą. Czekał z niepokojem na jego oceny swoich artystycznych poczynań. Uwielbiany przez tłum arystokrata zręcznie manipulował Neronem, uzyskując tą drogą wiele dla siebie i innych. Wszystko dlatego, że rzadko kto kwestionował jego talent, gust i osiągnięcia. Między jego życiem a twórczością panowała spójność, harmonia.

ARGUMENT II:

Ludzie z pasją przyciągają innych do siebie, stają się autorytetami, wzorami. Tworzą grupy wzajemnie wspierających się osób, które wierzą w sens swoich działań.

KOMENTARZ DO ARGUMENTU II:

Pełnego zaangażowania nie można pozorować. Kiedy ktoś jest prawdziwy w tym, co robi, odsłania zalety swego charakteru, piękno duszy, cieszy się zaufaniem. Można powiedzieć: „daje się poznać od najlepszej strony”. Budzi szacunek i podziw. Zjednuje sobie innych. Mawiano kiedyś: zaraża pasją.

PRZYKŁAD II:

Pasję społecznikowską Jan Bytnar najpierw wyniósł z domu. Uległa wzmocnieniu dzięki wychowawcom w harcerstwie. Spowodowała, że pomysł kształtowania intelektualnego młodzieży, wychowywania jej, pomimo trudnych warunków okupacji i walki, przeszedł szybko do fazy realizacji. Stało się tak, ponieważ wszyscy w otoczeniu „Rudego” wiedzieli, że te sprawy traktował bardzo poważnie. Kontynuatorem tej działalności po odejściu przyjaciela został „Zośka”, Tadeusz Zawadzki.

ARGUMENT III:

Pasjonaci zmieniają świat. Czynią go piękniejszym, bogatszym, bardziej zróżnicowanym.

PRZYKŁAD III:

Zmian zachodzących w świecie nie da się zatrzymać. Ani Podkomorzy z „Pana Tadeusza”, ani Sędzia, ani Wojski nie mogli liczyć na to, że w niezmienionej postaci przetrwają obyczaje, kultura, tradycje, które poznali w młodości i kultywowali w wieku dojrzałym. Mimo to z prawdziwą miłością mówili młodzieży o dawnych sejmikach, polowaniach, wzorcach. Dzięki temu więź między pokoleniami była zachowana. Wiedzę o przeszłości przekazywano w opowieściach, gawędzie, w których mówcy znane sobie treści nasycali szacunkiem i pietyzmem.

MAŁY KOMENTARZ:

Powyższy argument wykracza poza ramy egzaminacyjne, jest nadliczbowy. Niemniej jednak wierzę, ze przysłuży się gromadzeniu przez Was wiedzy. Sprawicie mi wiele radości, jeśli zajrzycie do słownika, by sprawdzić znaczenie słowa „pietyzm”. Domyślam się, że go nie znacie. Poniżej nawiązałem do wiersza Miłosza.

ARGUMENT IV:

Pasjonaci wpływają na losy świata, choćby tego najbliższego sobie, małej ojczyzny. Są małymi kamieniami, po których tocząca się lawina zmienia bieg.

PRZYKŁAD IV:

Ksiądz Robak w pełni poświęcił się pracy nad odzyskaniem przez Litwę niepodległości i powrotowi ziem położonych nad Niemnem do wspólnoty politycznej z Polską. Wierzył w sens tej trudnej i ryzykownej działalności. Szerzył też demokratyczne idee równości i wolności warstw niższych, chłopów i mieszczan. Wspierał go Żyd, Jankiel, muzyk, handlarz, polski patriota. Na krótko wolność zawitała do Soplicowa w roku 1812, potem po 1918. Losy narodów były burzliwe i trudne. Tacy bohaterowie jak Jacek Soplica, Jankiel i wielu innych stali się mimo wszystko wzorami, drogowskazami na trudne czasy, dla przyszłości.  Niezawisłość i wspólnotowość nie są też dane raz na zawsze, a nawet wciąż wymagają refleksji i definiowania. Jak to ujął pięknie Norwid: „O, nie skończona dziejów jeszcze praca”. 

ZAKOŃCZENIE:

Bez ludzi żyjących pasją świat byłby nijaki, mdły, bezbarwny. Oni sami żyją pięknie, odnoszą sukcesy, a także inspirują, mobilizują i zachęcają do działania innych.

MOTTO:

(wiem, że to nie miejsce, ale nie chcę tego tracić. Pierwsze powstało z inspiracji materiałami jakiejś Youtubowej autorki)

Pasja spowoduje, że staniesz się najlepszą wersją siebie…

Są gwiazdy. Są ci, którzy inspirują, a potem znikają. Są pracowici, wytrwali, pracusie… mrówki, anonimowi wykonawcy zbiorowych dzieł wielkich. Wszystkich łączy pasja…

KTO UGRZĄZŁ W SWOJEJ PROFESJI? CZYM MOGŁABY BYĆ PASJA FAŁSZYWA?

Moglibyśmy pochylić się z uwagą nad postacią Scrooge’a, dla którego liczyły się pieniądze i nic i nikt poza nimi. Czuł, że jego życie jest jałowe i może dlatego był tak zgorzkniały, niezadowolony i złośliwy. 

Bankier, Narcyz, Władca i Uczony z „Małego Księcia” nie czerpią spontanicznej, naturalnej radości i satysfakcji ze swojego stylu egzystencji, ze swoich zajęć i przekonań. Nie budzą też szacunku i nie zjednują sojuszników czy sympatyków.

Moi Drodzy, kończy się rok szkolny. Zgłaszają się już chętni na zajęcia na rok następny. Kto zainteresowany, zapraszam. Pracuję z uczniami szkół podstawowych i średnich. Przygotowuję do matury i egzaminu ósmoklasisty. Jeśli znajdziecie kogoś do pary lub większe grono – stworzymy lekcje grupowe. Numer telefonu i adres e-mail znajdziecie w zakładce “KONTAKT”. 

Eksplorujcie zasoby bloga. To ponad 150 artykułów, a liczba odwiedzin tak zwanych “unikalnych gości” przekroczyła milion sześćset trzydzieści tysięcy. Na dole każdej karty jest alfabetyczny spis treści. Do pomocy macie wyszukiwarkę. W dziale “Jak pisać” czekają poradniki-samouczki wspierające naukę pisania różnych form, zwłaszcza opowiadań i rozprawek. 

Będę wdzięczny za polubienie, obserwowanie fanpejdża na Facebooku. Wystarczy wpisać: Klasyka Literatury i Filmu, żeby go znaleźć. Podeślijcie link do materiału znajomym, jeśli uważacie, że warto go zareklamować. 

Linki do:

omówienia “Pana Tadeusza”

omówienia “Małego Księcia”

omówienia “Kamieni na szaniec” 

omówienia filmu “Hugo i jego wynalazek”

omówienia filmu “Rydwany ognia”

omówienia filmu “Marzyciel”

omówienia filmu “Bogowie”

omówienia filmu “Cinema Paradiso”

omówienia filmu “McImperium” 

Kategoria: Jak pisać