W „Panu Tadeuszu” najważniejszy jest bohater zbiorowy – szlachta polska na Litwie. Dlatego może nieco w cieniu pozostaje postać najciekawsza w tym towarzystwie, persona, której biografię i osobowość poznajemy najlepiej, czyli Jacek Soplica.
Ileż literackich kalek, typów i wzorców autor w niego wpisał? Ileż określeń jest tu na miejscu?
Czytaj dalej
Stanisław Grochowiak to poeta związany z okresem PRL-u. Niestety, ponieważ kto wie, jak rozwinąłby się jego talent w zupełnie innych warunkach. Debiutował pojedynczymi wierszami na początku lat pięćdziesiątych, ale pierwszy tomik wydał dopiero w roku 1956, kiedy skończyła się w sztuce i literaturze epoka socrealizmu. Twórcom pozwolono wreszcie na coś więcej niż tylko bezwolną pracę w służbie propagandy.
Czytaj dalej
Klasycyzm w literaturze
Trwały w kulturze nurt, a jednocześnie kanon estetyczny, którego przedstawiciele nawiązywali do antyku tak w treści, jak i w formie swoich utworów. Kluczowym pojęciem klasycyzmu jest harmonia, najważniejszą regułą – zasada decorum, czyli stosowności.
Czytaj dalej
„Wizyta starszej pani” Friedricha Dürrenmatta to dramat, który sam autor nazwał tragicznie kończąca się komedią. Ta przewrotność, zamiłowanie do paradoksu, absurdu i specyficzne poczucie humoru sprawiają, że czyta się ten tekst z dużą przyjemnością, a jest to historia o chciwości, hipokryzji, demoralizującej sile pieniądza i zemście po latach.
Czytaj dalej
„Zemsta” Aleksandra hrabiego Fredry to dzieło pokazujące, jak los może zakpić z najpoważniejszych zamiarów, planów i ambicji. Podobnie do wielu wcześniejszych komedii, choćby Moliere’a, przedstawia konflikt między starymi i młodymi, a szczególnie: irytującą chęć tych pierwszych sprawowania bezwzględnej władzy nad drugimi.
Czytaj dalej
Mistrzowski tekst najmądrzej chyba ujmujący istotę fenomenu, jakim jest naród. Utwór składa się z trzech części. Pierwsze dwie dopełniają się, dzięki czemu całość kończy wspaniałe podsumowanie, synteza. Herbert pierwszą zwrotkę poświęca narodowej symbolice, elitom, gorącym patriotom. Strofa jest tak naprawdę jednym zdaniem. Nie tylko widoczne na pierwszy rzut oka anafory zapewniają jej formalną spójność, ale także paralelizm składniowy.
Czytaj dalej
Staram się, by poszczególne wpisy przedstawiały dzieła klasyki, zwłaszcza te zachęcające młodych ludzi do wiary w ideały i do pracy nad sobą. Skąd zatem pomysł, by zwrócić uwagę na powieść mówiącą o człowieku upadłym, marnującym się i zagubionym?
Czytaj dalej
Wydaje się, że pojęcia romantyzmu i pozytywizmu, jedne z najważniejszych kluczy do odczytywania „Lalki” w szkole, są już coraz mniej przydatne do otwierania w skarbcu tego dzieła treści ważnych dziś i mających związek z wielkimi dylematami współczesności.
Nie brak jednak w powieści Prusa zagadnień, które zachowały swoją aktualność i wagę oraz pytań, które nie doczekały się odpowiedzi.
Czytaj dalej
Tekst znakomicie nadaje się do nauki analizy liryki. Jest bardzo precyzyjnie skonstruowany, zawiera charakterystyczne dla poetki elementy stylistyki: przetwarzanie stałych związków frazeologicznych, łączenie symboliki i wysublimowanej metaforyki z odrobiną języka mówionego.
Czytaj dalej
Impresjonizm – nurt artystyczny z drugiej połowy XIX wieku, zapoczątkowany w malarstwie, ale obecny także w literaturze i muzyce. Jego przedstawiciele starali się ukazać nie rzeczywistość, ale wrażenie, jakie wywarła w umyśle artysty.
Czytaj dalej