Blog

„Jak rozpętałem II wojnę światową” – dzieło naprawdę warte przypomnienia z wielu powodów. Podsumujmy. Przegrana dla nas podwójnie wojna, niewyobrażalne straty w kapitale ludzkim, utrata niemal doszczętna przedwojennych elit, bandyckie praktyki okupantów, cynizm sojuszników. Fatalne skutki pokoju. Znaczący udział polskich formacji w siłach aliantów i utrata suwerenności „w nagrodę”. A mimo to twórcom filmu udało się napisać scenariusz komedii o naszkicowanym tu pokrótce strasznym czasie. Zrealizowali go. Z jakim skutkiem? Bawiła i wciąż bawi nas do łez. Co więcej, powstało dzieło krzepiące i pokazujące narodowego polskiego ducha, dużo prawdy o rodzimym charakterze ludu znad Wisły. Temu właśnie wpis ten na czas wypoczynku poświęcić zamierzam.


Czytaj dalej

Z mieszanymi uczuciami i wielką obawą zdecydowałem się jednak poświęcić wpis filmowi „Idiokracja”. Wątpliwości wynikają z faktu, że dużo tu słów, motywów, zachowań, które kilkadziesiąt lat temu nie mogłyby znaleźć się w filmie wyświetlanym w telewizji bądź kinach. Są tu sceny nieodpowiednie nie tylko dla dzieci, ale także dla wszystkich ceniących sobie dobry smak. Dlaczego więc dzieło Mike’a Judge’a Państwu przedstawiam? Czynię to, ponieważ to ostra satyra na współczesną kulturę, społeczeństwo, politykę, a niektórzy twierdzą, że dzieło profetyczne. Zapowiedziana przez autorów w 2006 wizja rzeczywistości przynajmniej w niektórych obszarach właśnie się spełnia. 
Czytaj dalej

Znakomity, całkowicie niehollywoodzki film braci Cohen. Nawiązuje swoją estetyką do ekspresjonizmu niemieckiego i czarnego kryminału z pierwszej połowy poprzedniego stulecia. Środki, jakimi operują twórcy, bardziej kojarzą się z teatrem niż kinem. Dużo tu zbliżeń twarzy postaci, mniej szerszych perspektyw, akcja najczęściej rozgrywa się w małych pomieszczeniach. W obrazie utrzymana jest mroczna atmosfera, typowa dla filmowego gatunku noir. Aluzji, nawiązań do literackich i intelektualnych tradycji znajdziemy w dziele braci Cohen o wiele więcej. „Człowiek, którego nie było” to przecież niemal grecka, klasyczna tragedia, w której bohater skazany jest na przegraną, choć na dobrą sprawę nie bardzo wiemy, dlaczego. Zdąża ku katastrofie, choć co jakiś czas wydaje się, że zagrożenia uniknął. Jego losami kierują przede wszystkim zbiegi okoliczności, inni ludzie. Twórcy poprzez szereg drobnych motywów podsuwają nam też skojarzenie z everymanem i moralitetem. 
Czytaj dalej

„Odyseja kosmiczna 2001” – Stanleya Kubricka to dzieło należące bez wątpienia do klasyki kina science fiction. Obraz z roku 1968 pod pewnymi względami nieco się zestarzał. Tempo narracji prawdopodobnie dla większości współczesnych widzów jest zbyt wolne. Pozostaje jednak coś, co czyni ten film mocnym, przejmującym, może nawet w człowieczej perspektywie nieśmiertelnym. Kubrick w skrótowy, symboliczny sposób ukazał historię ludzkości, zaczynając od jej mrocznych narodzin i wykraczając daleko w przód. Przedstawił śmiało zagadki, nawet tajemnice naszego istnienia, nade wszystko samotność, z której na co dzień chyba nawet nie zdajemy sobie sprawy. Reżyser wydobył też słabości gatunku homo sapiens i krytycznie ukazał powszechne marzenie o wiecznym trwaniu, bez wyobrażenia, co się z nim może wiązać. 
Czytaj dalej

„McImperium”, w oryginale „The Founder” nie jest dziełem kinematografii zasługującym na wyróżnienie. Dlaczego więc jego omówienie pojawia się w tym serwisie? Film jest współcześnie najbardziej znaczącym środkiem komunikacji. Dociera z przekazem do milionów szybciej niż poczytne powieści czy wydawane drukiem biografie. Nie możemy zatem ignorować tej jego roli, a docenić raczej i wykorzystać. Jak wiadomo, szkolne programy edukacji nie nadążają za rzeczywistością. Przedsiębiorczość to, jak wynika z moich obserwacji, coś, co najczęściej młodzież wynosi z domu. Jak się jej uczyć, jeśli nie od rodziców? Najlepiej od mistrzów. W tym miejscu jako godna uwagi propozycja pojawia się obraz w reżyserii Johna Lee Hancocka poświęcony twórcy, a właściwie twórcom, sukcesu sieci restauracji szybkiej sprzedaży. McDonald’s jest, oczywiście, czymś znacznie więcej niż globalną marką i firmą. To symbol przemian w biznesie, kulturze i społeczeństwie w XX wieku. Zacznijmy opowieść. 
Czytaj dalej